Si enim ad populum me vocas, eum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Duo Reges: constructio interrete.

Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis.

Quid adiuvas?: Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Bork: Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Bork: Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Bork: Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Minime vero, inquit ille, consentit. Cui Tubuli nomen odio non est? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Eam stabilem appellas. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Praeclarae mortes sunt imperatoriae;

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Nihil ad rem! Ne sit sane;
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset,
definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod
prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae
paulo ante dixi.